Τρεις συνθέτες μαζί: Γέμισαν με συναισθήματα το Πειραιώς 131

Μια συνάντηση τριών διαφορετικών συνθετών γεμίζει με νότες και συναισθήματα όσους τη ζήσουν από κοντά. Μια τέτοια βραδιά πραγματοποιήθηκε πριν λίγες μέρες στο καινούριο Πειραιώς 131, στο Γκάζι, όπου συναντήθηκαν μαζί οι Γιώργος Κυριάκος, Νίκος Μερτζάνος και Σπύρος Παρασκευάκος. 

Με τις αποσκευές τους γεμάτες τραγούδια, παρουσίασαν ένα πρόγραμμα άλλοτε μελαγχολικό και άλλοτε χαρούμενο με τη σύμπραξη ξεχωριστών καλεσμένων. Την αρχή έκανε ο Νϊκος Μερτζάνος με το «Τράβα σκανδάλη» με το Γιώργο και το Σπύρο να τον συνοδεύουν στο πιάνο για να έρθει η Παυλίνα Βουλγαράκη και το «Εσένα περιμένω» σε σύνθεση Κυριάκου να μας βάλει για τα καλά στο κλίμα του τι είχαν ετοιμάσει.

Η συνέχεια έφερε την ταλαντούχα Κατερίνα Παράσχου να ερμηνεύει δύο τραγούδια του Σπύρου, σε στίχους Γιάννη Βασιλόπουλου από το δίσκο «Τρίτη έξοδος», τα ιδιαίτερα «Συννεφιασμένα βλέμματα» παρέα με το «Ο μόνος και η μόνη».

Η επιστροφή του Νίκου Μερτζάνου για το δικό του «Τέτοιες μέρες» γέμισε με μια αύρα αισιοδοξίας το χώρο λίγο πριν καλέσει τη Σαββέρια Μαργιολά στη σκηνή.«Χαίρομαι που αποτελώ κομμάτι αυτής της βραδιάς, ανέφερε. Εκείνη με την υπέροχη φωνή της τραγούδησε τόσο το «Σε ποια θάλασσα αρμενίζεις», που έχει κατακτήσει τις καρδιές του κοινού όσο και το πρόσφατο «Θύτες και αθώοι», που έχει γράψει τη μουσική ο Γιώργος Κυριάκος.

Τι συνέβη μετά; 

Το «Στάσου λίγο» με το Νίκο στο πιάνο και πολλούς από εμάς να συμμετέχουμε, σε ένα τραγούδι που πρωτοκυκλοφόρησε στο διαδίκτυο πριν από 14 χρόνια, κερδίζοντας το χειροκρότημα μας Παραμένοντας στο ίδιο ύφος, ήρθε ο Ζαχαρίας Καρούνης «Από το μηδέν», μια συνεργασία του με το Σπύρο Παρασκευάκο να βάλει μια άλλη πινελιά στην παράσταση.

Έπειτα, είχε φτάσει η ώρα για τη ξεχωριστή Βιολέτα Ίκαρη με το «Έλα και ράγισε τον κόσμο μου», σε ντουέτο με το Νίκο Μερτζάνο, το ομώνυμο από τον πρώτο της δίσκο μαζί με το «Μαμά, Μπαμπά» σε μουσική του Σπύρου.

Όσο προχωρούσε η νύχτα, ένιωσα πως έβλεπα λίγο από τον κόσμο του Νίκου, του Γιώργου και του Νίκου σε διαφορετικές περιόδους της ζωής τους. Είναι τόσο γλυκό το συναίσθημα αυτό παρόλο που δημιουργεί μια προσμονή για το μέλλον.

Πλησιάζοντας προς το τέλος, με εξέπληξε ευχάριστα η ερμηνεία της Γιώτας Νέγκα τόσο στο «Κάτι Ελλάδες» παρέα με το Νίκο όσο και στο αγαπημένο μου «Βρες έναν άλλον» από το δίσκο που ετοιμάζει τώρα. 

Το κλείσιμο της βραδιάς άνηκε στην Ελεονώρα Ζουγανέλη με το «Δώσε μου σήμα» που έγραψε ο Σπύρος, από την τελευταία ολοκληρωμένη κυκλοφορία της αλλά και το «Αγάπη δεμένη» που έχω ξεχωρίσει σχεδόν με το πρώτο άκουσμα του. 

Ήταν μια βραδιά που απέδειξε ότι το τραγούδι έχει μέλλον και στιχουργικά και συνθετικά μέσα από τα μάτια τριών νέων ανθρώπων που καταθέτουν τη δική τους οπτική. 

Εύχομαι να πραγματοποιηθεί ξανά κάτι μια τέτοια παράσταση - συναυλία!