Τι είναι αυτό που με κάνει αγόρι; - Κριτική

Το αγόρι, φοράει μπλε, παίζει μπάλα, καβαλάει μηχανές, είναι τραχύ, σκληρό, πίνει, φτύνει, δεν φοβάται, δεν κλαίει, φωνάζει, τραβάει μαλακία και δεν το κρύβει, είναι ορατό. Αυτό με κάνει αγόρι; Τι είναι αυτό που κάνει το αγόρι, αγόρι; 

Η Βίκυ Αδάμου, προχωρά σε μια δραματουργική διαδρομή που γίνεται ολοένα και πιο οπτική - εικαστική, ο λόγος επενδύεται στις παραστάσεις εξωτερικά με οπτικο-ακουστικά μέσα. Οι ηθοποιοί ερμηνεύουν με το σώμα, την κίνηση, το κίνητρο του ρόλου, δημιουργούν ζωντανά τρισδιάστατα κάδρα και διανύουν την δραματική πορεία του έργου και του ρόλου με την διαύγεια που προσφέρει η απουσία λόγου. Οι σκηνές γίνονται ένα “παιχνίδι” συνθηκών, μια τέλεια αναπαράσταση ενός photo-still. Από τις “Στρατηγικές Επιβίωσης” έως την “Λήθη”, “Το Κορίτσι που γίνεται Γορίλας” και την “Ελεγεία για ένα παράλογο κόσμο”,η σκηνική επιμέλεια (Lazy boy*) παραμένει σταθερά καίρια, αναδεικνύει τις αιχμές των οπτικών αποχρώσεων, αλλά αφήνει περισσότερο χώρο στο σώμα των ηθοποιών, αναδεικνύοντας τις διαφορετικές διαστάσεις του θεατρικού τόπου, όπως στην σκηνή που προσπαθούν να πηδήξουν πάνω από τον τοίχο. 

Οι λέξεις έχουν ένα κοινωνικό-πολιτικό βάρος, γίνονται μια μάζα που σε καταλύει, αφαιρώντας τον λόγο και τις λέξεις, η αναπαράσταση μιας κατάστασης απεκδύεται την στενή ερμηνεία μιας λέξης. Το δελτίο τύπου της παράστασης λέει: “[...] Μια performance με θέμα τις αναπαραστάσεις της αρρενωπότητας στη ζωή μας [...]”. Η λέξη αρρενωπότητα στις μέρες μας πάει παρέα με το “τοξική”, κι εγώ θα σας μεταφέρω ένα γκράφιτι σε τοίχο της Κυψέλης “αρενωτίποτα”, η εικόνα μιας λέξης είναι χίλιες λέξεις, μια απλή μετάθεση των συλλαβών και το μυαλό απεγκλωβίζεται ίσως για λίγο. Παρακολουθώ τους Χρήστος Καπενής, Μελίσσα Κωτσάκη, Γιώργης Παρταλίδης να δίνουν ζωή σε στιγμιότυπα, να “φωλιάζουν” (σ)τα σώματα τους, και να κρύβονται πίσω απ’ αυτά, να τα αντικειμενικοποιούν, να συγκρατούν μια ευαισθησία, μια αδυναμία, να την μασκάρουν στο όνομα της αρρενωπότητας. Διανύουν σειρές από εικόνες που έχω δει μεγαλώνοντας με ένα αδερφο, με συμμαθητές, συμφοιτητές, συναδέλφους, και πιο πρόσφατα με τα παιδιά των φίλων μου, με τα παιδιά της γειτονιάς. Εικόνες αστείες, κωμικοτραγικές, σοβαρές ή παντελώς κενές περιεχομένου γιατί κατά την υποφαινόμενη, από το τέλος του προηγούμενου αιώνα έως το πρώτο τέταρτο αυτού που διανύουμε, αυτό που κάνει ένα αγόρι, να είναι αγόρι, δεν έχει αλλάξει πολύ, ίσως σε περιπτώσεις έχει αμβλυνθεί, αλλά παραμένει όπως το θέτει η Τζούντιθ Μπάτλερ “επιτελεστική θεωρία του φύλου” (gender as performance).

Η δραματική σύνθεση ολοκληρώνεται με τα video art (bminOr)και την σκηνική εγκατάσταση (The Κrank) που είναι καταλύτες αυτής της παράστασης, εικαστικού και δραματικού δρώμενου που μιλάει πολύ χωρίς να μεταχειρίζεται λόγια. Σε μια εναλλακτική δράση θα ήθελα σαν θεατής να σπάσω τον τέταρτο τοίχο, να προσεγγίσω τους ηθοποιούς, σαν σε performance της Αμπράμοβιτς.

Συντελεστές παράστασης

Σκηνοθεσία, κίνηση: Βίκυ Αδάμου, Πρωτότυπο κείμενο: Γιώργος Νικολαΐδης, Πρωτότυπη σύνθεση, μουσική επιμέλεια: ECATI, Video art: bminOr, Installation: The Κrank, Εικαστική επιμέλεια: Lazy boy*, Σύμβουλος Δραματουργίας: Άννα Τσίχλη 

Ερμηνεία: Χρήστος Καπενής, Μελίσσα Κωτσάκη, Γιώργης Παρταλίδης

Στην παράσταση ακούγονται μαρτυρίες από αρρενωπότητες όλου του φάσματος

Οργάνωση παραγωγής: Life after Death Theatre Company

Χώρος: H.ug (Human Underground), Μελιταίων 14, Πετράλωνα

Μέρες και ώρες: Σάββατο 21.00, Κυριακή 20.00 

Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά

Εισιτήρια: ticketservices.gr – 15 ευρώ / άνεργοι, φοιτητές, 65+: 10 ευρώ

Πληροφορίες Τρίτη με Κυριακή 10:30 με 13:30: 6978705491 & Ladtheatrecompany@gmail.com 

Προπώληση εισιτηρίων: ticketservices.gr 

Δράσεις στο πλαίσιο της παράστασης

Ενισχύοντας την προσπάθεια αυτή, η Life After Death Theatre και η Gender Alliance Initiative συνδιοργανώνουν, πέρα από την ίδια την παράσταση, δυο επιπλέον δράσεις ενημερωτικού – επιμορφωτικού χαρακτήρα. 

Μια βιωματική συζήτηση με το κοινό μετά το τέλος της παράστασης 

Ένα ειδικό βιωματικό εργαστήριο που θα απευθύνεται σε άτομα που ασχολούνται με την τέχνη όλων των μορφών. 

Οι ημερομηνίες των δράσεων θα ανακοινωθούν μέσα από τις σελίδες της Life After Death Theatre Company και της Gender Alliance Initiative 

Η παράσταση «Τι είναι αυτό που με κάνει αγόρι;» πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού

Σημείωση: Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το δελτίο είναι της Κατερίνας Δρούκα