Πανεπιστήμιο – Ομόνοια, Κριτική

Γνωρίστηκες σε ένα συρμό του μετρό. Φλέρταρες και σε φλέρταρε. Είχε χιούμορ, ωραίο παρουσιαστικό. Η έλξη ήταν αμφότερη. Σύντομα σύναψες σχέση. Και το χιούμορ δεν ήταν πάντα αστείο, το χιούμορ, έγινε εκφοβισμός. Ο εκφοβισμός ήταν ψυχολογικός και σύντομα σωματικός. 

“Σ’ αγαπώ. Δε μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα. Δε θα το ξανακάνω. 

Δε δικαιούμαι μία ευκαιρία; Μην είσαι άδικη τώρα”

Πόσα “συγνώμη” να αποδεχτείς; Πόσες ευκαιρίες να δώσεις; 

Ο Γιάννης Οικονόμου γράφει και σκηνοθετεί ένα έργο για την έμφυλη βία, με αριστοτεχνικό τρόπο, δεν “μιλά” για την βία, την δείχνει, όπως ακριβώς είναι. Ένα σύγχρονο έργο, ρεαλιστικό στο φαντασιακό του κεντρικού του ήρωα, ο κακοποιητικός σύντροφος παρακολουθεί τα τεκταινόμενα, παρεμβαίνει και ξεδιπλώνει ο ίδιος το κουβάρι της ιστορίας. Δύο άντρες παίζουν το πρόσωπο και το προσωπείο του άντρα, αλλά σύντομα τα δύο γίνονται ένα. Ο Γιάννης Οικονόμου σκηνοθετικά αντλεί από το σωματικό θέατρο, το παιχνίδι κι ίσως μια “εσάνς” παραλόγου σε απόλυτη αρμονία μεταξύ τους. Η χορογραφία (Μαργαρίτα Κώστογλου – Φλοριάν Παπά) είναι ο συνεκτικός κρίκος της σκηνοθετικής προσέγγισης, που μαζί με τα ηχητικά τοπία και την μουσική (Harry Huta) πλέκουν αυτή την ατμόσφαιρα μυστηρίου που δυστυχώς είναι πολύ πιο κοντά απ’ όσο πιστεύει κάποιος. 

Ο Λάζαρος Βαρτάνης και ο Θάνος Παπαθανάσης εναλλάσσονται στον ρόλο του συντρόφου, με τον Παπαθανάση να γίνεται ο στυγνός, κακοποιητικός παράγοντας, που παρενοχλεί την  Σοφία Νικολοπούλου πέραν από κάθε υποψία. Για λίγο, πολύ λίγο, τόσο όσο, να θυμίσει στο κοινό ότι είναι αυτοί οι “αστραφτεροί ιππότες” που είναι ικανοί για τόση βία, αυτοί οι κοινώς αποδεκτοί και αγαπητοί που κρύβουν το τέρας της κακοποιησης, ο Λάζαρος Βαρτάνης γίνεται ο καλός και τρυφερός, αλλά σύντομα θα τον δούμε σε πλήρη ανάπτυξη της παθογένειας του. Η Σοφία Νικολοπούλου, στον ρόλο της γυναίκας-θύμα, υποφωτίζεται, παρά την εξαιρετική της παρουσία και ερμηνεία, γιατί το αιτούμενο είναι να αναγνωρίσουμε το θύτη, να τον ξετρυπώσουμε, να αντιληφθούμε τα μοτίβα της κακοποιητικής συμπεριφοράς κι ίσως να βρούμε το κουράγιο αν βρεθούμε στην θέση της να βγούμε από το φαύλο κύκλο νωρίτερα, ή να τον διαγνώσουμε στο φιλικό μας περιβάλλον και να ρίξουμε άπλετο φως. 

Η παράσταση του Γιάννη Οικονόμου, έχει μια ευφυή σκηνοθεσία, και εξαιρετικούς συντελεστές, ανατέμνει αυτό ακριβώς το μοτίβο της κακοποίησης και το θέτει υπό την κρίση του κοινού. Καθισμένη στο ακροατήριο, συναισθάνθηκα πότε το γέλιο έγινε κενό, πότε η δράση άρχισε να παγώνει τις αισθήσεις, και τότε δεν χρειάζομαι υπόμνηση από τα ηχητικά κλιπ, χρειάζομαι κουράγιο, γιατί το θέατρο πάντα στέκει μέσα στην κοινωνία μας και την “κεντρίζει ως αλογόμυγα”. 

Το θέατρο είναι ο παραστάτης του δημόσιου βίου, και η παράσταση “Πανεπιστήμιο-Ομόνοια” είναι μια εξαιρετική στιγμή δραματικής τέχνης και κοινωνικής προσφοράς.

Συντελεστές

Κείμενο – Σκηνοθεσία: Γιάννης Οικονόμου, Μουσική: Harry Huta, Σκηνικά: Πέτρος Κρητικός - Ιωάννα Χαλά, Κοστούμια: Μάρα Ανδρέου, Επιμέλεια κίνησης: Μαργαρίτα Κώστογλου – Φλοριάν Παπά, Βοηθός σκηνοθέτης: Δήμητρα Τζιάννη, Φωτογραφίες – Trailer – Γραφιστικά: Λιλή Νταλανίκα, Φωτογραφίες παράστασης: Βαγγέλης Ευαγγελίου, Υπεύθυνοι επικοινωνίας: Μαριάννα Παπάκη – Νώντας Δουζίνας, Παραγωγή: ONORIO AMKE

Ερμηνεύουν: Λάζαρος Βαρτάνης, Σοφία Νικολοπούλου, Θάνος Παπαθανάσης, 

Στην παράσταση ακούγεται η φωνή της Αλεξίας Μιχελακάκη

Θέατρο Άβατον, Ευπατριδών 3, Αθήνα (στάση μετρό – Κεραμεικός) 

Παραστάσεις: Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00

Πληροφορίες: Τηλ.: 210 341 26 89

Τιμές εισιτηρίων: 12€, 10€ μειωμένο

Ηλεκτρονική προπώληση: Viva.gr

*** Η Γραμμή SOS 15900 είναι µια υπηρεσία εθνικής εµβέλειας που δίνει τη δυνατότητα στις γυναίκες θύµατα βίας ή σε τρίτα πρόσωπα να επικοινωνήσουν άµεσα µε ένα φορέα αντιµετώπισης της έµφυλης βίας.