Οι μέρες πριν τη βροχή - Κριτική

“Οι μέρες πριν τη βροχή” είναι το ένα από τα δύο έργα που επιλέχθηκαν να παρασταθούν, μετά από τον διαγωνισμό που έγινε από τον τομέα πολιτισμού της περιφέρειας Αττικής, σε συνεργασία με το περιοδικό «Αθηνόραμα». Στο πλαίσιο του καινούριου Φεστιβάλ Ανεύρεσης Νεοελληνικού Θεατρικού Έργου (ΦΑΝΘΕ) της Περιφέρειας Αττικής το βραβευμένο έργο του Κωνσταντίνου Σειραδάκη  παρουσιάστηκε την Παρασκευή 4 Αυγούστου στο θέατρο Αττικού Άλσους, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Πολυχρονοπούλου.

Ο Θωμάς, ο Βασίλης και  η Ρόζα είναι τρεις μικροπωλητές που στήνουν τους πάγκους τους στο Θησείο με αντικείμενα που κατασκευάζουν οι ίδιοι. Ο Γιώργος, ένας κινηματογραφιστής θέλει να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ εμπνευσμένο από αυτούς και την καθημερινότητά τους. Ο Θωμάς είναι πρώην ηθοποιός, ή νυν, δεν νομίζω ότι απολύεις ποτέ αυτή την ιδιότητα, ο Βασίλης ήταν πωλητής βιβλίων, τώρα πουλάει μαγνητάκια κι αφίσες σε σχέδια που εμπνέονται από τον κινηματογράφο, και η Ρόζα σπούδασε ψυχολογία, είναι ψυχολόγος αλλά πουλά και κοσμήματα μαγκραμπέ, που κατασκευάζει η ίδια. Ο καθένας έχει την ιστορία του, και με κάποιο τρόπο ο “δρόμος” τους έδωσε την ασφάλεια - οξύμωρο ίσως - που είχαν ανάγκη, την “γείωση” όπως επαναλαμβάνει ο Βασίλης στον Θωμά συχνά μέσα στο έργο.

Η Κατερίνα Πολυχρονοπούλου είναι μια σκηνοθέτης με πολύ φρέσκια και ανανεωτική ματιά, είτε πρόκειται για μια παιδική παράσταση “Η επιστροφή των παραμυθιών” είτε για το έργο της Ελένης Καρασαββίδου «Φελίτσε και Λίλυ: Ένας άνθρωπος ανάμεσα σε ανθρώπους», τοποθετεί την “ιστορία” του έργου στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Έτσι και στο έργο του Κωνσταντίνου Σειραδάκη “Οι μέρες πριν την βροχή” το έργο του πρωταγωνιστεί. Φαίνεται σαν να κλέβει την παράσταση ο Θωμάς του ταλαντούχου Λάζαρου Βαρτάνη, αλλά στην πραγματικότητα είναι το ίδιο το κείμενο και η διαδικασία της κινηματογράφησης που παρακολουθούμε επί σκηνής, το “πίσω” και το “μπρος” από την κάμερα, ένα “making of” που είναι και δεν είναι, καθώς αυτό είναι το ίδιο το έργο: μια τεκμηρίωση της διαδικασίας, η οποία αναπόφευκτα εκθέτει τους χαρακτήρες που σκιαγράφησε ο συγγραφέας. “Ένα έργο που ακροβατεί ανάμεσα στη μυθοπλασία ενός σεναρίου και στις αληθινές ιστορίες των ηρώων του”, όπως λέει κι η ίδια η Πολυχρονοπούλου στο σκηνοθετικό σημείωμα. 

Υπάρχει μια ιδιαίτερη γοητεία σε αυτό το “έργο μέσα στο έργο”, καθώς οι ηθοποιοί παίζουν για την κάμερα, υποδυόμενοι τον εαυτό τους κι ενώ ωραιοποιούν τρόπον τινά την μαρτυρία τους, το “τραύμα” που ερεθίζεται τους αφήνει ευάλωτους στους “συναδέλφους” τους μικροπωλητές. Αναδεικνύεται μια ανθρωπολογικά και κοινωνιολογικά ενδιαφέρουσα κοινωνία ανθρώπων , καθώς η “λύση” του πάγκου έρχεται για τον Θωμά και τον Βασίλη σαν σωτηρία από την ανεργία, η Ρόζα όμως αποτελεί μια πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση καθώς είναι επιλογή της, ή έστω έτσι αφήνει να εννοηθεί. Στα θραύσματα της ιστορίας της Ρόζας, η πρώτη αναφορά στην ασφάλεια του υπαίθριου χώρου είναι όταν βρίσκει καταφύγιο στο πάρκο, σε μια προσπάθεια απομάκρυνσης από την κακοποιητική συμπεριφορά του συντρόφου της. Τα πάρκα και τα παγκάκια, όντως φιλοξενούν πολλούς ανθρώπους που απειλούνται από τους συνανθρώπους τους, μην σας ξενίζει. Αλλά η επιλογή της να βρίσκεται εκεί δίνει μια άλλη διάσταση κι ουσιαστικά ανοίγει μια πόρτα σε έναν άλλο τρόπο ζωής. 

“Οι μέρες πριν τη βροχή”, είναι μια ενδιαφέρουσα δραματουργική και θεατρική πρόταση, με εξαιρετικούς συντελεστές. 

Συντελεστές:

Συγγραφέας: Κωνσταντίνος Σειραδάκης, Σκηνοθεσία: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου, Σκηνικά – Κοστούμια: Λαμπρινή Καρδαρά, Πρωτότυπη μουσική: Μαρία Βουμβάκη, Κινησιολογία: Αναστασία Γεωργαλά, Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου, Βοηθός Σκηνοθέτη: Νικόλας Παπαϊωάννου, Επικοινωνία- Δημόσιες Σχέσεις: Γιώτα Δημητριάδη

Παίζουν οι ηθοποιοί (αλφαβητικά): Λάζαρος Βαρτάνης, Δημήτρης Καραβιώτης, Νικόλας Παπαϊωάννου και Δήμητρα Σύρου

Πληροφορίες:

Διάρκεια: 80 λεπτά