Ηρακλείδαι – Κριτική

Οι απόγονοι του Ηρακλή με προστάτη τον Ιόλαο καταδιωκόμενοι του Άργους, αποδιωγμένοι από κάθε τόπο, τελικά προσπίπτουν ικέτες στον ναό του Διός στην Αθήνα. Κήρυκας του Ευρυσθέα βασιλιά του Άργους απειλεί να τους επιστρέψει με την βία στο Άργος όπου αντιμετωπίζουν την θανάτωση τους. Χορός Αθηναίων εμφανίζεται και αποτρέπει την βίαιη απομάκρυνση από τον Ναό. Οι βασιλείς της Αθήνας Δημοφών και Ακάμας απορρίπτουν την επιχειρηματολογία του κήρυκα, διακηρύσσοντας την ελευθερία της Αθήνας και το αυτόβουλο των αποφάσεων της, δεχόμενοι έναν πιθανό πόλεμο με το Άργος και τους συμμάχους του. Ο στρατος των Αργιτών φτάνει στην Αθήνα, αλλά ο Ευρυσθέας ηττάται, αλυσοδεμένος φτάνει μπροστά στην ηλικιωμένη Αλκμήνη που θα αποφασίσει εν τέλει για την θανάτωση του. 

Η τραγωδία αυτή του Ευριπίδη, διδάχτηκε περί το 430π.Χ. και αποτελείται από 1055 στίχους, τους οποίους μεταφράζει με μαεστρία και ζέση ο Κώστας Βάρναλης. Οι Άρτεμις Γρύμπλα και Κώστας Παπακωνσταντίνου συνσκηνοθετούν την τραγωδία αυτή του Ευριπίδη, αναδεικνύοντας το ιδιόμορφο χιούμορ του ποιητή, τον (αυτό)σαρκασμό και την κριτική λεπίδα του Λόγου του. Οι "Ηρακλείδαι", στην εποχή τους στηλίτευαν την στάση της Σπάρτης και του Άργους, αλλά το 2022, ένα έργο ικετών - προσφύγων, που αναζητούν καταφύγιο μετά τον διωγμό και την φονική απειλή, που βρίσκουν προστασία κάτω από την Δικαιοσύνη μιας Ελεύθερης Πόλης που βούλεται αντίθετα των πολιτικών αντιτίμων· τώρα, αυτό το έργο μιλά για την διαχρονικότητα του ανθρωπιστικού ιδεώδους. 

Εύστοχα η σκηνοθεσία αναδεικνύει τους ρόλους μέσα από το υπάρχον σχήμα των ηθοποιών που μας συστήνονται αρχικά ως Ηρακλείδαι, υποδεικνύοντας πως η ακμή και η παρακμή της κοινωνικής θέσης / εξουσίας είναι βέβαιη. Η Μυρτώ Γκόνη ως Κήρυκας θέτει υψηλά τον πήχυ αυτής της εναλλαγής ρόλων. Η μελωδική μετάφραση του Βάρναλη γίνεται λόγος στρωτός, κατανοητός που παρά την ρυθμικότητα προτάσσεται «σταράτα». Η Έλενα Σταύρου παραλαμβάνει την σκυτάλη ως κόρη που εθελοντικά βαίνει στην θυσία για να σωθούν οι υπόλοιποι, με ακόμη πιο παρεμβατική άρθρωση του ρυθμού, συντάσσοντας τον με την σωματική κίνηση που σαν να αντιστέκεται στην βουλή της. Ο Δημοσθένης Ξυλαρδιστός κρατά το «ίσο» σε αυτή την ερμηνευτική σκυταλοδρομία, την στιγμή που ο Ελισσαίος Βλάχος απλά εκτινάσσει την υποκριτική του διάθεση τιμώντας την – κατά την υποφαινόμενη –Ευριπίδεια αισθητική. 

Η παράσταση της ομάδας «Ξανθίας», φέρνει στο προσκήνιο ένα έργο του Ευριπίδη, που κεντρίζει τα σύγχρονα τεκταινόμενα, αναδεικνύει το φρόνημα των ελεύθερων ανθρώπων και την δίκαιη αναζήτηση – προσφυγή στην προστασία της ανθρώπινης ζωής. Εξαιρετική η μουσική του Βασίλη Κουτσιλιέρη και η κινησιολογία των  Μαργαρίτα Τρίκκα και Κατερίνα Γεβετζή που αναδεικνύονται υπέροχα από το λιτό αλλά χαρακτηριστικό σκηνικό της Βίκυ Πάντζιου, το οποίο δεσπόζει ντύνοντας όλο τον σκηνικό χώρο. Οι φωτισμοί του Γιώργου Αγιαννίτη εντοπίζουν την σκηνική παρουσία και σε σκηνές εντείνουν το δραματικό μέγεθος των φιγούρων των ηθοποιών. Τα κοστούμια της Βασιλικής Σύρμα ένας ελαφρύς υπαινιγμός στην Ελληνική Επανάσταση - τμήματα παραδοσιακών στολών, ενθουσιάζουν με την χρηστικότητα τους ανά ρόλο. 

Οι «Ηρακλείδαι» της ομάδας «Ξανθίας» είναι μια ωραία παράσταση, με εξαιρετικούς ερμηνευτές, ενός έργου που σπάνια παίζεται, αλλά έχει πολλά να πει. Να πάτε!

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Κώστας Παπακωνσταντίνου, Άρτεμις Γρύμπλα, Μετάφραση: Κώστας Βάρναλης, 

Σκηνικά: Βίκυ Πάντζιου, Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα, Μουσική: Βασίλης Κουτσιλιέρης, Κινησιολογία: Μαργαρίτα Τρίκκα, Κατερίνα Γεβετζή, Σχεδιασμός Φωτισμών: Γιώργος Αγιαννίτης, Βοηθός Σκηνογράφου: Άννα Σάπκα, Φωτογραφίες: Νίκος Βαρδακαστάνης, Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη, Παραγωγή: Ξανθίας  Α.Μ.Κ.Ε.

Ερμηνεία: Ελισσαίος Βλάχος, Μυρτώ Γκόνη, Δημοσθένης  Ξυλαρδιστός, Κώστας Παπακωνσταντίνου, Έλενα Σταύρου

Θέατρο OLVIO, Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός, τηλ: 210 34 14 118

Παραστάσεις: Σάββατο στις 21:15 (μέχρι 16 Απριλίου)

Εισιτήρια: Γενική Είσοδος: 15€, Μειωμένο: 10€, Ανέργων-ΑμεΑ : 5€, Ατέλειες ΣΕΗ: Δωρεάν 

Διάρκεια παράστασης : 75 λεπτά