Point Of View

#ADOPT_DONT_SHOP


Βασικά καλησπέρα σας. Εγώ που λέτε είμαι ο Μπάμπης. Ημίαιμος κούταβος, αυτό που θα λέγαμε κόπρος! Είπαμε να σας διηγηθούμε τις ιστορίες μου για να δείτε αυτό που λέτε “σκυλίσια ζωή”. 

Ας τα πάρουμε λοιπόν από την αρχή.... 

Γεννηθήκαμε εγώ κι ο αδερφός μου κάποια μέρα του Αυγούστου του 2021 σε κάποια μάντρα του Βοτανικού.  Κι από μωράκι ένιωσα την “αγάπη¨ του κόσμου. Κάποια καλόπαιδα μας έβαλαν σε μια σακούλα και μας πέταξαν σε έναν μεγάααλο πράσινο κάδο. Σκουπίδια κι απόκληροι. Κλαίγαμε γοερά αλλά κανένας δε νοιάστηκε. Τουλάχιστον στην αρχή! Γιατί κάποια στιγμή ακούσαμε ένα θόρυβο και δύο γυναικείες φωνές, και ξαφνικά  βρεθήκαμε στη ζεστή αγκαλιά από κάτι κοπέλες. Φοιτήτριες μάθαμε, άσε που ήταν και μπάνικες αλλά... δε μπορούσαν να μας κρατήσουν. Έτσι μας πήγαν σ ένα καταφύγιο που ήταν εκεί κοντά.  Επειδή όμως ήμασταν πολύ μωρά, δε μας άφησαν εκεί. Μας πήγαν σ ένα γραφείο στο κέντρο της Αθήνας. Ωραία ήταν!!! Γεμάτο γυναίκες, μας τάιζαν με το μπιμπερό, μας άφηναν να παίζουμε, όλη μέρα χάδια, άσε που από το παράθυρο φαινόταν κι η Ακρόπολη. Κάποια στιγμή ήρθε ένα ζευγάρι και είπε ότι ήθελε ένα κουτάβι. Τελικά πήραν τον αδερφό μου γιατί αυτός ήταν ο “γκόμενος” της οικογένειας. Ήταν ασπρόμαυρος άσε που εγώ είχα και μούσια σαν παππούλης. Έτσι έμεινα μόνος μου. Κόντευα να πέσω σε κατάθλιψη. 

Μια μέρα ήρθαν και μας βάλανε σε κάτι κλουβιά και μας είπαν ότι θα μας πάνε εκδρομή να μας βρούνε οικογένεια. Δε με ένοιαζε και πολύ γιατί πίστευα ότι κανείς δε θα με έπαιρνε εμένα. Μας πήγαν σ ένα μέρος που το έλεγαν Γκάζι, και αμέσως μόλις φτάσαμε ήρθε ένας ψηλέας με ένα πράμα κρεμασμένο στο λαιμό του που έμαθα ότι το έλεγαν φωτογραφική μηχανή και μ πήρε αγκαλιά. Ε, αυτόν δε θα τον άφηνα να φύγει. Αυτόν θα τον υιοθετούσα εγώ! Γραπώθηκα πάνω του κι άρχισα να γρυλίζω λυπημένα, Ήρθαν κι άλλοι τελικά και θέλανε να με πάρουν αλλά εγώ είχα αποφασίσει ήδη, ο ψηλέας δε όχι ακόμα. Αλλά δε θα περνούσε το δικό του. Έτσι κι έγινε. Την επόμενη μέρα ήρθε και με πήρε να πάμε στο νέο μας σπίτι. Μια καινούργια ζωή ξεκινούσε. 

Αλλά για αυτά θα μιλήσουμε στις επόμενες ιστορίες μας! Πατουσάκια αγάπες! 

photos: Βλάσσης Χρυσόπουλος

Σχόλια χρηστών

Για να συμμετέχετε στην συζήτηση πρέπει να γίνετε μέλη. Λάβετε μέρος σε κάποια συζήτηση κάνοντας roll-over στο αρχικό σχόλιο και πατήστε το κουμπί "Απάντηση". Για να εισάγετε ένα νέο σχόλιο χρησιμοποιήστε την φόρμα στο τέλος της λίστας.

Για να σχολιάσετε αυτό το άρθρο θα πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος