Internal Interviews

Θανάσης Ακοκκαλίδης @ Boem Radio

Νάγια Παπαπάνου

Ο Θανάσης Ακοκκαλίδης είναι ηθοποιός, performer/χορευτής και σκηνοθέτης. Σπούδασε στην Ανώτερη Ιδιωτική Σχολή Δραματικής Τέχνης Βεάκη, ενώ έκανε το χορευτικό του ντεμπούτο με την Χορογράφο Ζουζού Νικολούδη στην Ομάδα Χορικά. Από τότε έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός ή χορευτής με τα μεγαλύτερα θέατρα και φεστιβάλ σε Ελλάδα κι εξωτερικό (Εθνικό Θέατρο, Κ.Θ.Β.Ε., Εθνική Λυρική Σκηνή, Θέατρο Τέχνης, Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, Piccolo Teatro, Guggenheim Museum κ.ά), υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση των Pina Bausch Group, Μιχαήλ Μαρμαρινού, Δημήτρη Παπαϊωάννου, Στάθη Λιβαθινού και άλλων διακεκριμένων δημιουργών. Τα τελευταία δέκα χρόνια συνεργάζεται με τον Robert Wilson στο Watermill Center.

Από το 2010 αρχίζει να παρουσιάζει τις προσωπικές του δουλειές, μεταξύ των οποίων: το Moment σε συν-δημιουργία με την Μαριάννα Καβαλλιεράτου (Φεστιβάλ Αθηνών - Guggenheim Museum),το Μισό - θέατρο επινόησης (Cartel Τεχνοχώρος), U- μια φωτιστική εγκατάσταση performance(Watermill Center NY US), Pessoa- θέατρο επινόησης (Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης - Θέατρο της Οδού Κυκλάδων). Από το 2014 διδάσκει μαθήματα υποκριτικής στο Κολλέγιο Αθηνών και στις δραματικές σχολές Βεάκη και Φωτιάδη.

Ο Θανάσης Ακοκκαλίδης και η ομάδα ΕΑΝ παρουσιάζουν  «ΤΟ ΚΗΤΟΣ» της Ειρήνης Αναγνωστοπούλου. Με αφορμή την παράσταση, απαντά στις ερωτήσεις της Νάγια Παπαπάνου.

Η Ειρήνη Αναγνωστοπούλου είναι η συγγραφέας του έργου, και συμμετέχει και στην παράσταση, εφόσον είναι και ηθοποιός. Πως λειτούργησε αυτή η σχέση;

Με την Ειρήνη γνωριζόμαστε πολλά χρόνια. Ήμασταν συμφοιτητές στη Δραματική Σχολή και  έχουμε συνεργαστεί στον Πεσσόα, στην προηγούμενη παράσταση που παρουσιάστηκε την πρώτη χρονιά στον Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και έπειτα στο Θέατρο οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής». Είμαστε φίλοι που μας συνδέουν οι ίδιες ανησυχίες. Την θαυμάζω και για τις δύο ιδιότητές της. Οι ρόλοι μας στην δουλειά αυτή ήταν ξεκάθαροι εξ’ αρχής, οπότε όλη η διαδικασία των προβών κύλισε ομαλά και δημιουργικά.

Οι φωτισμοί της παράστασης (Χριστίνα Θανάσουλα) είναι εντυπωσιακοί, για τις εικόνες που αναδεικνύουν. Έχετε ξαναδουλέψει με την Χριστίνα; Πως συμμερίζεται η φωτιστική συνθήκη το σκηνοθετικό όραμα στο «Κήτος»;

Με την Χριστίνα έχουμε συναντηθεί πριν τρία χρόνια σε μία παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου, υπήρξε αμέσως σύνδεση και ήταν θέμα χρόνου να συν-δημιουργήσουμε.

Η φωτιστική σύνθεση στο εγχείρημα ήταν καθοριστικής σημασίας. Στόχος ήταν να «φωτίσουμε» τους βασικούς άξονες του έργου, να χτίσουμε -εκμεταλλευόμενοι τον άδειο χώρο του Bios- ένα δυστοπικό τοπίο και να αφήσουμε ελεύθερο πεδίο στον θεατή να αφεθεί, να αισθανθεί, να ταξιδέψει. 

Στην μουσική/ηχητική επιμέλεια της παράστασης η ζωντανή μουσική είναι ένα στοιχείο που αιχμαλωτίζει τον θεατή, παράλληλα το ηχητικό τοπίο προκρίνεται  εξίσου υποβλητικό. Το άκουσμα τους όμως είναι διαφορετικό, η ζωντανή μουσική πιο κλασσική ας πούμε, το ηχητικό τοπίο σαν white noise, ήταν αιτούμενο αυτό το οξύμωρο; 

Εξ’ αρχής ήταν ζητούμενο το ηχητικό τοπίο να γίνει δίοδος για τον θεατή να εισέλθει στο ανοίκειο περιβάλλον του έργου και η ζωντανή μουσική να του εμποτίσει τον λυρισμό. Είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που η διαδρομή από την ιδέα στην υλοποίηση επιτεύχθηκε με απόλυτη ευκολία και αρμονία.  Ο Θοδωρής Οικονόμου που υπογράφει την μουσική και ο Νικόλας Καζάζης που έχτισε το ηχητικό τοπίο, δύο καταξιωμένοι καλλιτέχνες,  αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης στην δραματουργία του έργου. 

Υπάρχει εν γένει μια εικαστική επιρροή στην παράσταση «Το Κήτος», επί παραδείγματι η σκηνή με το γυμνό σώμα καθώς παλεύει πάνω στην κόκκινη άμμο να σταθεί. Υπήρξε κάποιος ζωγράφος ή συγκεκριμένο ρεύμα η αφορμή; Ή ήταν προιόν της έρευνας / πρόβας με τους ηθοποιούς;

Η γνώση  και η εμπειρία  υπάρχουν, αλληλοεπιδρούν  και καθορίζουν εν τέλει την αισθητική μου. Μοιραία όλες οι τέχνες συνδέονται μεταξύ τους ακόμα και σε ένα ασυνείδητο επίπεδο και μας επηρεάζουν. Oι αναγεννησιακοί πίνακες και η ελληνική μυθολογία ήταν κάποια από τα αντικείμενα της μελέτης και έρευνας.

Ποια θα είναι η πορεία για «Το Κήτος»; 

Πρόθεσή μας είναι η παράσταση να συμμετέχει σε κάποια φεστιβάλ του εξωτερικού και να επαναληφθεί σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη την επόμενη χειμερινή περίοδο.

Διδάσκετε στο Κολλέγιο Αθηνών και σε Δραματικές Σχολές, πως βλέπετε την πρωτοβουλία προσθήκης ενός τέταρτου έτους ειδίκευσης για τους ηθοποιούς;

Θετικά. Μια επιπλέον χρονιά μόνο να προσφέρει μπορεί. Άλλωστε ο ηθοποιός ποτέ δεν σταματά να εκπαιδεύεται.

Τι θα προσθέτατε και τι θα αφαιρούσατε από την Ελληνική θεατρική σκηνή;

Δεν θα αφαιρούσα τίποτα από το Ελληνικό Θέατρο.  Αποτελείται από εξαιρετικούς καλλιτέχνες  που οι παραστάσεις τους δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από εκείνες του εξωτερικού. Δεν γίνεται να μην αναγνωρίσω την καλλιέργεια, την εργατικότητα, τη διαθεσιμότητα, τη συνέπεια,  την ευρηματικότητα και το ταλέντο όλων αυτών των ανθρώπων. Αν θα μπορούσα όμως να προσθέσω κάτι στο Ελληνικό Θέατρο θα ήταν μεγαλύτερη και περισσότερη κρατική μέριμνα.

Θέλετε να μοιραστείτε μια στιγμή boem (μποέμικη) από την ζωή σας;

Με την λέξη μποέμ ανατρέχω σε στιγμές ξεγνοιασιάς. Μια τέτοια είναι όταν κάποτε  για έναν έρωτα έφτασα ως στο Αμβούργο μόνο με ένα σακίδιο, πανευτυχής, χωρίς να με νοιάζει αν έχω να φάω ή να μείνω κάπου. 

Σχόλια χρηστών

Για να συμμετέχετε στην συζήτηση πρέπει να γίνετε μέλη. Λάβετε μέρος σε κάποια συζήτηση κάνοντας roll-over στο αρχικό σχόλιο και πατήστε το κουμπί "Απάντηση". Για να εισάγετε ένα νέο σχόλιο χρησιμοποιήστε την φόρμα στο τέλος της λίστας.

Για να σχολιάσετε αυτό το άρθρο θα πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος