Τα Κορίτσια δεν πρέπει να παίζουν ποδόσφαιρο – Κριτική

Η Άννα, ένα 12χρονο κορίτσι, ο Ζουζέπ ένας 56χρονος συνταξιούχος και η Λύδια , μια 29χρονη καθηγήτρια νοσηλεύονται στην εντατική, ύστερα από τροχαίο ατύχημα που είχαν καθώς ταξίδευαν με το ίδιο αυτοκίνητο, με άγνωστο προορισμό. Οι συγγενείς τους ειδοποιούνται για το ατύχημα, δε γνωρίζονται μεταξύ τους αλλά δε γνωρίζουν  ούτε την ύπαρξη των άλλων επιβατών.

Το έργο της  Marta Buchaca γράφτηκε το 2009 και μεταφέρθηκε στο κινηματογράφο («Les nenes no haurien de jugar al futbol», 2014). Ένα έργο που διατηρεί την αγωνία έως το τέλος, με μια αριστοτεχνική ανατροπή που υποστηρίζεται εξαιρετικά από την ερμηνεία τόσο του Αντώνη Γιαννακού (Τόνι), όσο και των συνερμηνευτών Νίνα Λαμπριανίδη (Σάρα) και Βάγια Ματαφτσή (Τζούλια). Η συγγραφέας πλέκει περίτεχνα τις σχέσεις των χαρακτήρων του έργου, ενώ στην πραγματικότητα αφήνει να δει ο θεατής την προβολή των απόντων / ασθενών στην ΜΕΘ, μέσα από την εντύπωση των συγγενών τους. Μια προσέγγιση για την ταυτότητα ενός ατόμου μέσω της απαγωγής του στην εντύπωση του κοντινότερου του προσώπου: η Άννα μέσα από τα λόγια της μητέρας της, αλλά και της Σάρα και του Τόνι αποκτά μια τρισδιάστατη προβολή, και γίνεται ότι η Αριάδνη με τον μίτο στον Λαβύρινθο –όμως δεν υπάρχει πια μόνο ένας Μινώταυρος. 

Το σκηνικό της Ελεονώρα Καραβάνη, λιτό, χαρακτηριστικό και ρεαλιστικό μιας αίθουσας αναμονής γίνεται το «ταπί» ενός ματς αιωνίων αντιπάλων καθώς οι τρεις ερμηνευτές πασχίζουν να καταλάβουν τι συνέβη. Οι φωτισμοί της Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου υπακούν στο ξεκάθαρο σκηνοθετικό στίγμα του Θοδωρή Βουρνά, διακρίνοντας τις σκηνές και τα «κάδρα» της δραματικής εξέλιξης. Ο Θοδωρής Βουρνάς, δικαίως, εμπιστεύεται την δυναμική του έργου. Η ίδια η συγγραφέας είχε δηλώσει «Αισθάνομαι ότι από την μοναξιά του γραφείου μου, τα έργα δεν τελειώνουν, ότι χρειάζονται ομαδική δουλειά για να ολοκληρωθούn, να εξελκύσουν την ουσία τους»*. Φαίνεται η ομαδική δουλειά στην παράσταση αυτή, οι δουλεμένες σχέσεις μεταξύ των συντελεστών, όμως ίσως θα σύναδε να εμπιστευτούν περισσότερο τον ρόλο τους, απολύοντας σταδιακά την προσχηματική ενασχόληση με θεατρικά αντικείμενα. 

«Τα κορίτσια δεν πρέπει να παίζουν ποδόσφαιρο», είναι ένα έργο για αυτά που νομίζουμε ότι γνωρίζουμε, ή για αυτά που θα πρεπε να γνωρίζουμε αλλά αρνούμαστε να μάθουμε. Ο τίτλος του έργου είναι η βαθιά πεποίθηση της μητέρας της Άννα, όμως φαίνεται ότι δεν θα καταλάβει ποτέ ότι αυτή η φράση έχει μέσα της τόση βία, που ξεπερνά ακόμα και την ωμή βία που ασκεί ο Τόνι στην Λύδια. Το έργο τελείωνει εντυπωσιακά, αλλά η ιστορία του αρχίζει ακριβώς εκεί: στο τέλος του· καθώς οι δρόμοι ανοίγουν, και η επιλογή είναι στο χέρι των πρωταγωνιστών του. 

*“I feel that from the solitude of my desk, plays are not finished, that they need teamwork in order to be complete, to extract the essence of them.” 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Συγγραφέας: Μάρτα Μπουτσάκα, Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ- Δημήτρης Ψαρράς, Σκηνοθεσία: Θοδωρής Βουρνάς, Βοηθός Σκηνοθέτη: Στέλλα Καράπτη, Σκηνογράφος: Ελεονώρα Καραβάνη, Σχεδιασμός Φώτων : Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου , Φωτογραφίες: Γιώργος Γιαννίμπας 

Πρωταγωνιστούν(αλφαβητικά): Αντώνης Γιαννακός, Νίνα Λαμπριανίδη, Βάγια Ματαφτσή

ΘΕΑΤΡΟ 104 - σκηνή BLACKBOX - ( Ευμολπιδών 41, Αθήνα, πλησίον ΜΕΤΡΟ Κεραμεικού)

Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00 

Προπώληση εισιτηρίων: www.viva.gr