Point Of View

Ο σκύλος, η νύχτα και το μαχαίρι, του Μάριους φον Μάγενμπουργκ - Κριτική

Νάγια Παπαπάνου

Είναι Αύγουστος, ξυπνάς μέσα στην σκοτεινή ζεστή νύχτα, σε ένα αδιέξοδο, σε σύγχυση, δεν θυμάσαι τίποτα παρά μόνο ότι έφαγες μύδια. Πλησιάζει ένας άντρας με το λουρί του σκύλου του στο χέρι, ο σκύλος όμως έχει χαθεί, έχει πάει στους λύκους. Ένας φόβος απροσδιόριστος σε καταλαμβάνει, σύντομα θα σκοτώσεις για να μην φαγωθείς, θα τρέξεις να βρεις καταφύγιο, θα συναντήσεις έναν ανέλπιστο σύμμαχο, θα σκοτώσεις ξανά και ξανά για να επιβιώσεις αφού όλοι πεινούν. Η συμβουλή του συμμάχου να μην αντισταθείς, να μην κάνεις τίποτα και τίποτα δεν θα συμβεί θα επαναλαμβάνεται κάθε φορά που πράττεις το αντίθετο, μέχρι το ξημέρωμα. 

Ο Μάριους Φον Μάγενμπουργκ, είναι ήδη γνωστός στο Ελληνικό κοινό από τα έργα «Άσχημος» (2013 σκηνοθεσία Θ. Σαράντου, 2018 σκηνοθεσία Δ. Λάλου) και «Μάρτυρας» (2017 σκηνοθεσία Β. Λάσκαρη).  «Ο σκύλος, η νύχτα και το μαχαίρι» είναι μια ψυχεδελική κωμωδία με περίσσια φιλοσοφική διάθεση που εγγίζει από το περιβαλλοντολογικό έως το υπαρξιακό ζήτημα. Ο ήρωας του έργου «Μ», έχει πολλά κοινά στοιχεία με τον Μερσώ του Καμύ, διακρίνεται από την αποσύνδεση του με την πραγματικότητα, δεν θυμάται τίποτα παρά το τι έφαγε, συναισθηματικά είναι απών, εκτός ίσως από το τέλος του έργου όπου δηλώνει πως δεν θα αντισταθεί, ένας αντικατοπτρισμός της άφεσης του έτερου εγώ του. Η σχέση που αναπτύσσει με την νεαρή κοπέλα, αδελφή του πρώτου του θύματος, διατρέχει όλο το έργο και επικαιροποιεί την διαδρομή του ανάμεσα σε κωμικοτραγικά συμβάντα όπου έρχεται αντιμέτωπος με βασικούς κοινωνικούς πυλώνες όπως είναι η εκτελεστική εξουσία και η νομική εκπροσώπηση, αλλά και το σύστημα υγείας. 

Ο Γιώργος Κουτλής σκηνοθετεί μια εντυπωσιακή παράσταση, με μια ενδιαφέρουσα κινηματογραφική άποψη αφού οι σκηνές φαίνονται σαν να προκύπτουν από ένα τρισδιάστατο ντεκουπάζ του κειμένου. Τα σκηνικά (Εύα Γουλάκου), συλλειτουργούν άψογα την σκηνοθετική διάθεση, οριοθετώντας τον χώρο της δράσης είτε πρόκειται για το σύνολο της σκηνής είτε για ένα μικρό κοντινό πλάνο όπως στο κελί μεταξύ του Μ και του αστυνομικού.  Οι φωτισμοί του Τάσου Παλαιορούτα και τα εφέ του Πάνου Κονδύλη- ΑRK FX συνδράμουν σε αυτή την κινηματογραφική άχλη, ενώ οι φωτιστικές συνθήκες που επιλέγονται ενδυναμώνουν το σασπένς και αναδεικνύουν τις ερμηνείες και τους χαρακτήρες. Το κεντρικό σκηνικό, αυτό το τούνελ από το οποίο ξεκινά όλη η δράση με την είσοδο του Μ αλλά και την εμφάνιση της ψηλής νυμφομανούς, είναι ένα πολυ-εργαλείο που θέτει την γραμμική χωροταξία της σκηνής: σαν να βρισκόμαστε στο «πάνω-κάτω» του Stranger Things όσο η δράση βρίσκεται στο επίπεδο του, ενώ το φινάλε βρίσκει τους βασικούς χαρακτήρες  στο πάνω μέρος του σαν σε εξέδρα.

Η ερμηνευτική οδός για την Δήμητρα Βλαγκοπούλου και Θάνο Λέκκα, είναι ξεκάθαρη και πολυσήμαντη, καθώς για κάθε ένα χαρακτήρα που ερμηνεύουν τοποθετούν στο κέντρο του υποκριτικού άξονα το σώμα και το κίνητρο του ρόλου. Η υποκριτική αυτή διάθεση έχει σαν αποτέλεσμα κάποιες πιο γκροτέσκο φιγούρες, όπως η νοσοκόμα, αλλά και εξαιρετικές αισθητικά φιγούρες, όπως η νυμφομανής και ο σκύλος, που διαθέτουν μια σουρεαλιστική ποιότητα μεταχειριζόμενοι όχι μόνο το σώμα αλλά και την διαχείριση της φωνής συνδυαστικά. Η Δήμητρα Βλαγκοπούλου φαίνεται να έχει σχεδιάσει μια υποκριτική διαδρομή από τον ένα ρόλο στον άλλο, κι από την μια σκηνή στην άλλη που της επιτρέπει να μετακινείται με εξαιρετική ταχύτητα σαν να βρίσκεται πάνω σε ένα δέντρο και να ελίσσεται από το ένα κλαδί στο άλλο με ταχύτατες ακροβατικές κινήσεις ακριβείας. Ο Θάνος Λέκκας συναγωνίζεται την Βλαγκοπούλου στον χαμαιλεοντισμό από ρόλο σε ρόλο, αλλά έχει μια εντυπωσιακή δυνατότητα να συστήνει τον κάθε χαρακτήρα παρατείνοντας τον χρόνο της εισαγωγής του, σαν να στέκεται μπροστά μας σε στοπ καρέ για κλάσματα του δευτερολέπτου προτού αρχίσει να παίζει. Ο σκύλος όπως τον ερμηνεύει είναι μια άρτια γκροτοφσκική αποτύπωση της δυναμικής του χαρακτήρα. Ο Βασίλης Μαγουλιώτης στον ρόλο του «Μ» έχει μια φυσική απορία, μας μεταφέρει την εσωτερική πάλη του πρωταγωνιστή, γίνεται αστείος αν και κωμικοτραγικός στον πυρήνα του, ένας ενδιαφέρων αντι-ήρωας. 

Εύχομαι η παράσταση «Ο σκύλος, η νύχτα και το μαχαίρι», σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή, να επαναληφθεί και μετά το τέλος του Φεστιβάλ Αθηνών, να έχουμε ξανά την δυνατότητα να την παρακολουθήσουμε. 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σκηνοθεσία Γιώργος Κουτλής, Μετάφραση Γιώργος Δεπάστας, Σκηνικά - κοστούμια Εύα Γουλάκου, Φωτισμοί Τάσος Παλαιορούτας, Πρωτότυπη μουσική - σχεδιασμός ήχου Jeph Vanger, Επιμέλεια κίνησης - χορογραφία Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Βοηθός σκηνοθέτη Ελένη Κουτσιούμπα, Βοηθός σκηνογράφου - ενδυματολόγου Άρτεμις Σγούρου Δροσοπούλου, Ηχολήπτης Σωτήρης Ζηλιασκόπουλος, Props - Effects Πάνος Κονδύλης- ΑRK FX, Κατασκευή σκηνικού Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Ζωγραφική σκηνικού Νίκος Καρράς, Ραφή κοστουμιού Βικτώρια Χαραλαμπίδου, 

Φωτογραφίες Χρήστος Συμεωνίδης, Βοηθός εκτέλεσης παραγωγής Νίκος Χαραλαμπίδης, Εκτέλεση παραγωγής POLYPLANITY Productions / Βίκυ Στρατάκη

Παίζουν (αλφαβητικά) Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Θάνος Λέκκας, Βασίλης Μαγουλιώτης

Πνευματικά δικαιώματα Εκδόσεις Henschel SCHAUSPIEL Theaterverlag Berlin GmbH και ο αποκλειστικός εκπρόσωπός τους στην Ελλάδα και την Κύπρο, η θεατρική ομάδα «Ηθικόν ακμαιότατον» και ο κ. Θανάσης Σαράντος

Σχόλια χρηστών

Για να συμμετέχετε στην συζήτηση πρέπει να γίνετε μέλη. Λάβετε μέρος σε κάποια συζήτηση κάνοντας roll-over στο αρχικό σχόλιο και πατήστε το κουμπί "Απάντηση". Για να εισάγετε ένα νέο σχόλιο χρησιμοποιήστε την φόρμα στο τέλος της λίστας.

Για να σχολιάσετε αυτό το άρθρο θα πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος