Ο φίλος μου ο Ντοστογιέφσκι - Κριτική

Ο ήρωας μας,  μετακόμισε σε ένα ημιυπόγειο διαμέρισμα στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα, εκεί βρήκε εγκαταλελειμμένα μερικά διχτυωτά καλσόν και μια πολυκαιρισμένη έκδοση του βιβλίου “Το όνειρο ενός γελοίου” του Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι. Η ανακάλυψη και ανάγνωση του βιβλίου αυτού, γίνεται το σημείο επιστροφής σε μια ποιότητα ζωής που να μην περιλαμβάνει μόνο τα υλικά αγαθά, τις υψηλές αμοιβές που είχε συνηθίσει ως πριν την οικονομική του κατάρρευση. 

Η Δήμητρα Παπαδοπούλου διασκευάζει το διάσημο αφήγημα του Ντοστογιέφσκι επενδύοντας κάποιες σύγχρονες και ειδικά για την Ελλάδα εύκολα αναγνωρίσιμες ετικέτες: στέλεχος  σε διαφημιστική εταιρεία, προάστια, οικονομική κρίση, Άγιος Παντελεήμονας, μετανάστες, “υπόγεια με άλλη θέα”. Το κείμενο ως προς την πορεία του, την αλληλουχία των σκέψεων και υπαρξιακών αναζητήσεων του Ντοστογιέφσκι παραμένει ταυτόσημο με το πρωτότυπο, με μικρές παρεμβάσεις ως προς την επικαιροποίηση του κοινωνικού περικείμενου (πχ. το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα). Η διασκευή της Παπαδοπούλου επιβεβαιώνει ότι ένα κλασικό έργο, ένα έργο που μιλά με πρωτοφανή τρόπο για την υπαρξιακή αγωνία, παραμένει καίριο, σύγχρονο και αφοπλιστικά ευθύβολο. 

Το βάρος της παράστασης ενός μονολόγου μοιράζεται μεταξύ σκηνοθέτη και ερμηνευτή. Στην προκειμένη, ο Κώστας Γάκης υπογράφει την σκηνοθεσία του μονολόγου “Ο φίλος μου ο Ντοστογιέφσκι” και ο Παύλος Λουτσίδης ερμηνεύει επί σκηνής. Το αποτέλεσμα της σκηνοθεσίας και ερμηνείας είναι ένας μονόλογος που απευθύνεται στους θεατές, κατ’ αναλογία του κειμένου του Ντοστογιέφσκι που είναι σαν να απευθύνεται προσωπικά στον αναγνώστη. Ο Παύλος Λουτσίδης έχει άνεση στην επικοινωνία με το κοινο, και αμεσότητα, όμως κάποιες φορές το περίγραμμα του ρόλου, δεν είναι σαφές, ο ρυθμός του κειμένου παρασύρει στην αφήγηση των γεγονότων  χωρίς δραματική εμπλοκή. 

Τα σκηνικά έχουν μια ενδιαφέρουσα αισθητική: στο κέντρο της σκηνής είναι ένα γραφείο λίγο παλιό, περισσότερο σαν ξύλινο τραπέζι που συνοδεύεται από μια μοντέρνα καρέκλα γραφείου με ροδάκια, γύρω από το κεντρικό αυτό σκηνικό υπάρχουν όγκοι σαν μαξιλάρες ή μεγάλα πουφ, στα οποία ο Λουτσίδης, πέφτει, πατά, κρύβεται, ένα σκηνικό αντικείμενο που έχει πολλές προοπτικές δραματικά. Η κορύφωση της συνειδητοποίησης των ανθρωπιστικών αξιών, σηματοδοτείται με την χρήση της πάνινης κούκλας, το “κοριτσάκι” που τον ανακαλεί στην πραγματικότητα και πραγμάτωση του ονείρου του.

Το ενδιαφέρον είναι ότι το όνειρο ενός γελοίου δεν είναι απαραίτητα και το ίδιο γελοίο, όσο απόμακρο κι αν φαίνεται από την πραγματικότητα που βιώνουμε. Η παράσταση “Ο φίλος μου ο Ντοστογιέφσκι”, μπορεί να αποτελέσει για κάποιους θεατές ένα κάλεσμα ενδοσκόπησης των αναγκών μας ή και μια προτροπή να ξανά-διαβάσουμε το έργο του Ντοστογιέφσκι. 

Συντελεστές

Κείμενο: Δήμητρα Παπαδοπούλου, Σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης, Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσα – Φαίη Κοσμίδου, Σκηνικά – κοστούμια: Αλφιερη Εμμανουέλα, Πρωτότυπη μουσική: Κώστας Γάκης, Φωτισμοί: Κώστας Γάκης, Γραφιστικά: Αριστέα Γεωργιοπούλου, 

Οργάνωση παραγωγής: Αντώνης Κρόμπας, Δημόσιες σχέσεις: Χρύσα Ματσαγκάνη 

Ερμηνεία: Παύλος Λουτσίδης

Θέατρο Αθηνών, Βουκουρεστίου 10, Αθήνα, Τηλ. 210 3312343

Παραστάσεις: Κάθε Σάββατο στις 18:30 

Εισιτήρια: Γενική Είσοδος: 15€, Μειωμένο: 13€, Ατέλειες: 7€ 

Διάρκεια παράστασης:  70 λεπτά

Προπώληση εισιτηρίων:  ticketmaster.gr

Η παράσταση απευθύνεται σε ηλικίες από 14 ετών και άνω.