Μήδεια – Κριτική

Η «Μήδεια» του Ευριπίδη, πλέκει την εκδίκηση της μέσα στην Αίθουσα Χορού του «Μπάγκειον», κάτω από το αίθριο που στέκει σκοτεινό υφαίνει το θανάσιμο σχέδιο της, ενώ οι πόρτες αριστερά και δεξιά τρίζουν. 

Ο Δημήτρης Γεωργαλάς, σκηνοθετεί την Μήδεια με ιδιαίτερη μαεστρία κι αναδεικνύοντας την μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά. Ο λόγος του Ευριπίδη, βρίσκει στην μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά, μια ένταση ψυχική και δομική που πολλαπλασιάζεται από την σκηνοθετική επιλογή του Χορού. Ο Χορός Κορίνθιων γυναικών, απαρτίζεται από άντρες, τους ίδιους ηθοποιούς που ερμηνεύουν τον Ιάσωνα, τον Αιγέα και τον Κρέοντα. Αυτή η επιλογή του Γεωργαλά εντείνει την αριστοτεχνική κριτική που ασκεί ο Ευριπίδης στους θεσμούς και τις πολιτικές εντάσεις ενός κόσμου που βρίσκεται σε κατάρρευση. 

Η Τζούλη Σούμα στον ομώνυμο ρόλο, ερμηνεύει πειθαρχημένα και με εξαιρετική άρθρωση τον λόγο της Μήδειας. Υπάρχει μια σχηματική τοποθέτηση στην ερμηνεία της, που ακολουθεί το σκηνοθετικό όχημα, καθώς η Μήδεια δεν είναι μια γυναίκα, είναι μια εποχή, μια κουλτούρα, μια νοοτροπία που η Αθήνα θέλει να δαμάσει για να επικρατήσει η θεσμική δημοκρατία και να δρέψει τους καρπούς της αποικιοκρατίας. Κι όμως η ιεροδικεία της Μήδειας, όσο άγρια κι αν φαντάζει βρίσκει κάτι το σύμφωνο με το χθόνιο ένστικτο του ανθρώπου. 

Ο Γιώργος Σταυριανός είναι ένας εξαιρετικός Ιάσων, κατορθώνει να δώσει οργανικότητα στην σχηματική προσέγγιση, κι αυτό κάνει την ερμηνεία του μοναδική. Ο Νίκος Δερτιλής δείχνει την υποκριτική του διάνοια, με την άνεση που προσεγγίζει δύο εκ διαμέτρου αντίθετους ρόλους, τον Κρέοντα και τον Αιγέα. Η σκηνή της περιγραφής του φόνου της Γλαυκής από τον Σταύρο Γιαννακόπουλο και την Τζούλη Σούμα, έχει μια ιδιαιτερότητα τόσο τεχνική όσο και καλλιτεχνική που σου ασκεί μια ιδιαίτερη έλξη. Η Κυριακή Καραλουκά ως Τροφός, έχει δύσκολο ρόλο, και ερμηνευτικά κινείται σε ρυθμούς πιο γρήγορους από την τελετουργική διαδικασία των υπολοίπων. 

Οι χορογραφίες και η επιμέλεια κίνησης της Φαίδρας Σούτου συντονίζονται αρχικά με την σκηνοθετική γραμμή του Γεωργαλά, αλλά και με την μουσική του Ανδριτσάκη. Τα κοστούμια του Δημήτρη Ντάσιου, δεν τονίζουν το βάρβαρο ή θηλυκό ή αρσενικό στοιχείο. Εξυπηρετούν μια εικονοκλαστική διάθεση όμως, ειδικά στο τέλος. Είναι ενδιαφέρον ότι ο Γεωργαλάς επιλέγει να κλείσει την παράσταση με αυτή την εικόνα, ενός ζεύγους, τρόπον τινά βασιλικού. Όμως ομολογώ πως μου προκαλεί σύγχυση αυτή η εικόνα, καθώς δεν κατανοώ αν η Μήδεια, που ενδύεται το ποικιλόμορφο ένδυμα μετά τον καθαγιασμό της κρατά από το χέρι τον Ήλιο ή τον Ιάσωνα.

Η «Μήδεια» του Γεωργαλά είναι μια παράσταση που δείχνει με σαφήνεια την βαθιά μελέτη του μύθου και του έργου του Ευριπίδη. Επίσης διακρίνεται από την πειθαρχημένη ερμηνευτική απόδοση των ρόλων και μια σκηνοθετική προοπτική που έχει πάντα ως κέντρο κυριολεκτικά την Μήδεια. 

Συντελεστές :

Μετάφραση  : Γιώργος Χειμωνάς, Σκηνοθεσία- Επεξεργασία : Δημήτρης Γεωργαλάς, Μουσική : Πλάτων Ανδριτσάκης, Κοστούμια : Δημήτρης Ντάσιος, Φωτισμοί : Σάκης Μπιρμπίλης, Χορογραφίες- Επιμέλεια Κίνησης : Φαίδρα Σούτου, Φωτογραφίες: Αγγελική 

Κοκκοβέ και φωτογραφία αφίσας Αγγελική Κοκκοβέ, Δημιουργικό: Ανδρέας Πούρνος, Κομμώσεις Μακιγιάζ: Μαριάννα Λαβαζου, Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη

Ηθοποιοί : Τζούλη Σούμα,Κυριακή Καραλουκά,Γιώργος Σταυριανός, Νίκος Δερτιλής, Σταύρος Γιαννακόπουλος 

Μπάγκειον : Πλατεία Ομονοίας 19, Κέντρο, Τηλέφωνο κρατήσεων: 6944665561

Ωρα έναρξης: 21:30 

Τιμές: Γενική είσοδος 10 ευρώ/ 5 ευρώ μειωμένο

Διάρκεια: 80 λεπτά