Lacrimosa ή το Απέπρωτο

Έγραψαν για την παράσταση 

Η σκηνοθεσία δεν διστάζει να αφήσει να περάσει κάτι από τον τρόμο του Αρτώ στο συλλογικό ασυνείδητο του θεατή: υπόγειος τριγμός, ψυχική ανατριχίλα που δεν γνωρίζεις αν προέρχεται από το έργο ή το σώμα σου. Η σκηνή όπου η κόρη ισορροπεί στον εξώστη είναι από τις πιο δυνατές της φετινής θεατρικής σεζόν. Και η απόφαση να καταλήξει το έργο στην πυρά σε μια τελετουργία πυρπολισμού του παρελθόντος -ώστε το πέρασμα στη Σχισμή να συνοδευτεί από την αυτοθυσία τού «πριν» για να γεννηθεί ένας άλλος άνθρωπος- αποτελεί μία από τις πιο εύστοχες δραματουργικές επιλογές της παράστασης. Γρηγόρης Ιωαννίδης | Εφημερίδα των Συντακτών

Δύο εξαιρετικοί ερμηνευτές (Κάτια Νεκταρίου, Βασίλης Τριανταφύλλου) καλούνται να ξεπεράσουν ψυχικά και σωματικά όρια, να μεταμορφωθούν ξανά και ξανά μέχρι ο θεατής να αρχίσει να αισθάνεται συνένοχος σε ένα ακατονόμαστο και ακαθόριστο έγκλημα. Και τα καταφέρνουν θαυμάσια.

Μια παράσταση πέρα από τις θεατρικές συμβάσεις, ανατρεπτική και ίσως σοκαριστική για μερίδα του κοινού. Τολμήστε… Τάσος Δερτιλής |grandmagazine.gr

Δυο ηθοποιοί επί σκηνής καταθέτουν την άρτια καλλιτεχνική τους υπόσταση με το εξαιρετικό ερμηνευτικό τους ταλέντο να «αγκαλιάζει» και να ζεσταίνει το θέατρο.

Αντιμέτωποι με ιδιαίτερα δυνατούς συναισθηματικά ρόλους, η Κάτια και ο Βασίλης κερδίζουν το στοίχημα της απόλυτης ερμηνείας.

Η εκφραστικότητά τους και ο τρόπος που κινούνται πάνω στη σκηνή, εντυπωσιάζει, συγκινεί, σχεδόν- επιτρέψτε μου την περιγραφή- ανατριχιάζει. Κατερίνα Φραγκουλάκη | amarysia.gr

Από την είσοδο στην αίθουσα ο θεατής νιώθει οτι έχει μπει κρυφά σε ένα ξένο όνειρο. Το σκηνικό είναι εξαιρετικό,η Λακριμόσα, η χώρα των δακρύων. Ένα απέραντο Λιβάδι με στάχυα που ποτίζονται και μεγαλώνουν από αυτά τα δάκρυα, σχεδόν ένας τρίτος ήρωας στην ιστορία. Μια ζωντανή μαγική χωρική οντότητα που καταβροχθίζει τους ήρωες σε κάθε λάθος βήμα, αλλα κυρίως, όταν κάνουν αυτό το ένα, το τελικό βήμα, που οι ίδιοι θα ορίσουν ως σωστό.

Η Κάτια Νεκταρίου και ο Βασίλης Τριανταφύλλου μοιάζουν παγιδευμένοι εκει χωρίς να το ξέρουν, χτίζοντας μια αξιοθαύμαστα δυνατή και επικίνδυνη σκηνική σχέση. Θέατρο.gr

Είναι  μία παράσταση με αδιαμφισβήτητη ορμή. Η σκηνοθεσία του Χρήστου Καρασαββίδη αποτελεί μια προσεγμένη, τρυφερή όσο και βίαιη μεταχείριση του μύθου. Η ανάλυση ισορροπεί αριστοτεχνικά ανάμεσα στον φιλοσοφικό και τον σάρκινο άξονα του έργου και οι προσωπικές σκηνές έχουν δομηθεί με σεβασμό και ακρίβεια. Τίποτε δεν είναι τυχαίο εδώ και κάθε λέξη υπηρετεί συγκεκριμένους σκοπούς. Ειδική μνεία στις κινηματογραφικές αναφορές της σκηνοθεσίας που δυναμώνουν την πλοκή, φορτίζοντας ταυτόχρονα το κοινό με το ειδικό βάρος των σκηνών στις οποίες παραπέμπουν.

Η Κάτια Νεκταρίου καταθέτει έναν άθλο τόσο συναισθηματικά όσο και σωματικά, δοκιμαζόμενη σε ύψη και βάθη, σε διακυμάνσεις και μεταβάσεις που αξίζουν προσοχής. Ο σκηνικός χώρος διανοίγει τον χρόνο και τα επίπεδα της αφήγησης μέσα από την απλότητα και την ποιότητά του. Κωνσταντίνος Αβράμης  | palcoscenico.gr

Υπόθεση:

Ένα ζεύγος επιτυχημένων δικηγόρων εξαφανίζεται μυστηριωδώς, αφήνοντας πίσω τους τα εντεκάχρονα τότε παιδιά τους (ένα αγόρι και ένα κορίτσι), καθώς και κάποιους ακατάληπτους στίχους σε ένα μωβ τετράδιο.

Έντεκα χρόνια μετά, τα δύο παιδιά, που πια είναι γύρω στα είκοσι δύο, αποφασίζουν να ξανασκεφτούν εκείνη τη νύχτα — να την αναπαραστήσουν — με μια αυτοσχέδια τελετή

Το παιχνίδι ρόλων ξεκινά, Ο Κ (το αγόρι) και η Ρ (το κορίτσι) επιλέγουν να υποδυθούν τους γονείς τους εκείνη τη νύχτα. Με αυτή την πράξη προσπαθούν να κατανοήσουν τι συνέβη, ποια ήταν τα αίτια της εξαφάνισης, ποιοι ήταν οι γονείς τους — και τι σχέση είχαν με τα παιδιά που ήταν τότε.

Ένα από τα πλέον πολυσυζητημένα κι αμαρτωλά έργα του Θανάση Τριαρίδη, ζωντανεύει στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου Noūs - Creative Space σε σκηνοθεσία του Χρήστου Καρασαββίδη, ενός από τους πιο αμφιλεγόμενους σκηνοθέτες της νέας γενιάς, φιλοδοξώντας να επαναπροσδιορίσει τη σχέση μεταξύ κοινού και σκηνής.

Το Lacrimosa είναι ένα από τα πιο αιχμηρά και συγκλονιστικά έργα του Θανάση Τριαρίδη. Στην καρδιά του βρίσκεται η ανθρώπινη απελπισία και η αδυναμία να συμφιλιωθούμε με το κακό που μας περιβάλλει αλλά και μας κατοικεί.

 Ο τίτλος, δανεισμένος από τη νεκρώσιμη ακολουθία του Μότσαρτ, γίνεται αφετηρία για μια παράσταση που αγγίζει το ανείπωτο: το πένθος, την ενοχή, την οδύνη και την ελπίδα που αναδύεται μέσα από τη σκοτεινότερη στιγμή. Στο Lacrimosa η γλώσσα γίνεται σπαρακτική μουσική, ένας ύμνος στην αδυναμία και ταυτόχρονα μια κραυγή ενάντια στη λήθη.

Ένα κείμενο που εξετάζει κατά πρόσωπο την αμαρτία, την επιθυμία και την συνενοχή. 

Η παράσταση, με την Κάτια Νεκταρίου και τον Βασίλη Τριανταφύλλου, μετατρέπει τη θεατρική αίθουσα σε χώρο τελετουργίας, όπου ο θεατής δεν μένει αμέτοχος. Ο μύθος περνά από γενιά σε γενιά. Κι αυτή η επίκτητη αποστολή πρέπει να ολοκληρωθεί. 

Το έργο δεν αφήνει κενά διαφυγής∙ κάθε λέξη και κάθε σιωπή λειτουργεί σαν βήμα προς την αποκάλυψη. 

Η παράσταση είναι κατάλληλη μόνο για θεατές άνω των 18 ετών.

ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Το «Lacrimosa ή το απέπρωτο» του Θανάση Τριαρίδη είναι ένα κείμενο-κραυγή· μια ακραία ελεγεία πάνω στη θυσία, το σώμα, την ενοχή και την ατέρμονη βία που μας πληγώνει σαν ξύστρα της ιστορίας. Η γραφή του αποδομεί κάθε παρηγορητική αφήγηση, εγκλωβίζοντας τον θεατή σε μια τελετουργία αίματος και δακρύων, όπου η οδύνη δεν γίνεται ποτέ κάθαρση αλλά διαρκές αιμάτωμα.

Η δική μου σκηνοθετική ματιά επιχειρεί να ανασκάψει αυτό το οίδημα. Δεν επιζητούμε μια κειμενική αναπαράσταση, αλλά μια ζείδωρη εμπειρία: έναν μηχανισμό θεάματος που δεν εξαντλείται σε ρεαλιστικούς μιμητισμούς αλλά ενεργοποιεί τον θεατή ως συμμέτοχο, ως μάρτυρα, ως συνένοχο. Η παράσταση επιχειρεί να λειτουργήσει σαν ρήγμα στον κοινό χώρο – ένας τόπος όπου το ιερό και το βέβηλο συνυπάρχουν σε μια βίαιη συμφωνία.

Επιστρατεύω μια αισθητική λιτότητας που ταυτόχρονα εκρήγνυται σε εικόνες υψηλής έντασης. Οι ερμηνείες δομούνται πάνω σε σωματικές ψυχικές χειρονομίες, σε εκρήξεις και καταρρεύσεις, σε απογυμνωμένα σώματα που μετατρέπονται σε φορείς μνήμης και βίας. Ο φωτισμός δεν περιγράφει, αλλά σκίζει το σκοτάδι· ο ήχος δεν συνοδεύει, αλλά επιβάλλεται ως υπερβατική επιταγή.

Στόχος μου είναι να δημιουργήσουμε έναν σκηνικό μηχανισμό που μοιάζει με «μαύρη λειτουργία»· μια παράσταση που δεν ζητά παρηγοριά ούτε εξιλέωση, αλλά στήνει μπροστά μας το αίνιγμα της ανθρώπινης σκληρότητας. Το «Lacrimosa ή το απέπρωτο» γίνεται, έτσι, όχι ένα ακόμη έργο προς θέαση, αλλά μια εμπειρία ριζικής αποσταθεροποίησης.

Η πρωτοπορία έτσι κι αλλιώς, για μένα, δεν είναι διακοσμητική -είναι αναγκαιότητα. Το θέατρο οφείλει να παραμένει τόπος επικίνδυνος, αμφίσημος, ανατρεπτικός. Ένας τόπος που οδηγεί τον θεατή στην τομή αντοχής και συγκίνησης -σε μια ζώνη όπου η τέχνη δεν καθησυχάζει αλλά ταράσσει, δεν προσφέρει βεβαιότητες αλλά αποκαλύπτει το κενό τους.

Και σ΄αυτό το εγχείρημα, είναι προφανές πως δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι αν έχουμε δίκιο. Στη σιωπή, όμως, στα κρυφά, μπορούμε με πάσα βεβαιότητα να ξέρουμε πως τουλάχιστον δεν έχουμε άδικο. Κι αυτό, τουλάχιστον για εμένα και τους συνεργάτες μου, είναι αρκετό.

Χρήστος Καρασαββίδης

Θανάσης Τριαρίδης – Σύντομο Βιογραφικό 

Ο Θανάσης Τριαρίδης (Θεσσαλονίκη, 1970) είναι ένας από τους πιο ανήσυχους και πολυσχιδείς συγγραφείς της γενιάς του. Έχει εκδώσει δεκάδες βιβλία και έχει υπογράψει περισσότερα από είκοσι θεατρικά έργα, τα οποία παρουσιάστηκαν σε σκηνές της Ελλάδας και του εξωτερικού. Με συνεχή παρουσία στη λογοτεχνία, το θέατρο και την εκπαίδευση, επιμένει να διαθέτει όλο του το έργο ελεύθερα, πιστός στην ιδέα ότι η τέχνη πρέπει να είναι κοινό κτήμα.

Η δραματουργία του χαρακτηρίζεται από στοχαστική ένταση, διαρκή αναμέτρηση με την εξουσία και τη βία, και από μια επίμονη αναζήτηση της ελευθερίας και της ευθύνης του ανθρώπου.

Συντελεστές:

Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης

Σκηνοθεσία: Χρήστος Καρασαββίδης

Δραματουργική επεξεργασία: Δανάη Δημοπούλου, Χρήστος Καρασαββίδης

Βοηθός σκηνοθέτη: Δανάη Δημοπούλου

Σκηνογραφία: Στέφανος Λώλος

Μουσική επιμέλεια: Χρήστος Καρασαββίδης 

Σχεδιασμός φώτων: Χρήστος Καρασαββίδης, Βασίλης Κοντογιάννης

Σχεδιασμός Αφίσας, βίντεο, φωτογραφίες: Βαγγέλης Ευαγγελίου

Επικοινωνία: Κατερίνα Γρυλλάκη

Εκτέλεση Παραγωγής: Νίκος Τριανταφύλλου

Παραγωγή: Θέατρο Noūs - Creative Space

Επί σκηνής: Κάτια Νεκταρίου, Βασίλης Τριανταφύλλου

Πληροφορίες παράστασης

Από 7 Ιανουαρίου 2026 και κάθε Τετάρτη στις 21:00 στην Κεντρική σκηνή Noūs-Creative Space.

Τιμές εισιτηρίων

Γενική είσοδος: 15€

Μειωμένο (φοιτητικό, ανέργων, ΑΜΕΑ): 12€

Μειωμένο για σπουδαστές Καλών Τεχνών: 10€

Ατέλεια: 8€

Ομαδικό άνω των 12 ατόμων: 10€

Διάρκεια παράστασης: 90’ λεπτά

Προπώληση εισιτηρίων: ticketservices.gr

Τηλεφωνικές κρατήσεις: 210 8237333, 6984219399

ΘΕΑΤΡΟ NOŪS Creative space

Διεύθυνση: Τροίας 34, Αθήνα 11255 (5’ λεπτά από το σταθμό του ηλεκτρικού «Βικτώρια»)